Çok sıcak bir günün akşamı... Yapraklarda hafif bir meltemin ürperişleri başlamıştır. Karanlık, tepelerin yukarılarına doğru yükseliyor. Kumluk kıyılarda, tavşanlar yontulmuş taştan kurşuni heykelcikler gibi kımıldamadan oturuyorlar. Birden şose tarafından, frank çınarlarının kara yapraklarının arasından bir ayak sesi geldi. Tavşanlar inlerine doğru hemen sıvıştılar. Uzun bacaklı bir balıkçıl kuşu, tembel tembel doğruldu ve ağır uçuşuyla derenin üstünden geçti. Bir an için bütün hayat izleri silindi, sonra patikanın ucundan iki adam göründü. Yeşil suyun kenarındaki düzlüğe doğru ilerlediler. Patikada birbirinin ardı sıra yürümüşlerdi, açıklığa çıktıkları zaman bile bu durumlarını bozmadılar. İkisi de mavi bezden bakır düğmeli ceket ve pantolonlar giymişlerdi. İkisinin de başlarında kalıbı bozulmuş siyah şapkalar ve omuzlarında dürülmüş battaniyeler vardı. Önde yürüyen adam, kısa boylu ve canlı, esmer yüzlü, ürkek ve keskin bakışlı idi, belirli çizgileri, küçük ve güçlü elleri, zayıf kolları, ince ve kemikli bir burnu vardı. Ardından gelen onun tam tersiydi, şekilsiz bir yüzü, soluk iri gözleri, düşük geniş omuzları olan kocaman bir adamdı bu. Bir ayı gibi ayaklarını sürüyen, hantal bir yürüyüşü vardı. Kolları, hiç kımıldamadan iki yanından aşağı sarkıyordu. Düzlüğe geldikleri zaman, öndeki adam ansızın durdu. Arkadaşı az kalsın onun üstüne yıkılıyordu. Şapkasını çıkardı, şehadet parmağıyla meşinini sıyırdı ve ter damlalarını silmek için parmağını şaklattı. Arkadaşı yükünü yere attı, yüzükoyun kapanarak, suyun yeşil yüzünden içmeye koyuldu.
